محل اثر و دوره تاریخی: تخت جمشید، هخامنشی
محل نگهداری اثر:
هویت اثر: سرستون سنگی به شکل سر دو گاو پشت به‌هم
در فروردین‌ماه 1332 خورشیدی/1953 میلادی در قسمت‌های شمالی صفه تخت جمشید سرستون بزرگی به شکل عقاب از سنگ سیاه صیقلی، کشف شد. در اسفند ماه همان سال یک سرستون دیگر به همان شکل در فاصله 13 متری آن پیدا شد که فقط یک سر و دو پنجه آن سالم باقی مانده بود. در تخت جمشید چهار نوع سرستون از حیوانات به دست آمده که عبارتند از : سرستون به شکل عقاب، گاو، اسب و موجود ترکیبی. این سرستون که به شکل اسب می‌باشد ظریفت‌تر از انواع دیگر ساخته شده است و احتمال می‌رود این نوع اخیر برای مدخل کاخ آپادانا یا کاخ صد ستون ساخته شده باشد. هخامنشیان عقاب را مظهر قدرت و توانایی و جلال و بزرگی می‌دانستند.
در بازتولید اثر، سعی درحفظ جزئیات و اصالت آن شده است.
فناوری باز تولید اثر:
در مراحل باز تولید اثر، ابتدا نمونه اصلی آن در ابعاد مورد نظر توسط هنرمند مجسمه ساز ساخته شده و قالب سیلیکونی آن تهیه می شود. سپس با استفاده از مواد ترکیبی، شامل: مواد رزینی ، پودر سنگ و پودر رنگ، اثر مورد نظر قالب ریزی شده و نهایتا پس از رنگ آمیزی پتینه کاری و پرداخت نهایی روی آن انجام می شود.
در بازتولید اثر، سعی درحفظ جزئیات و اصالت آن شده است.
تاریخچه پارسه: تخت جمشید و یا پرسه پولیس از دیرباز به عنوان نگینی از هنر و معماری جهان باستان شناخته شده است. اگرچه ساخت تخت جمشید حدود سال 518 پیش از میلاد به عنوان کوشک شاهی به دستورداریوش بزرگ آغازو توسط خشیارشا و اردشیر یکم هخامنشی ادامه یافت ولی این وسعت 000/125 متر مربعی هرگز کامل نشد.
به سبب سیاست واقع بینانه کوروش و داریوش بزرگ، دولتِ هخامنشی که دولتی جهانی بود و سی قوم مختلف را - که امروز هر کدام برای خود دولت و کشوری دارند زیر یک پرچم گرد آورده بود چرا که فرهنگ، هنر و آداب و رسوم هر قوم را محترم می شمرد. به همین دلیل هنر هخامنشی، نگین والای همه هنرهای جهان باستان بود و اگرچه طرح و هدف ها و هویت آن ایرانی بود، اجزاء آن از هنرهای مردم با تجربه جهان کهن - یعنی آشوریان، مصریان، اوراتوئیان، بابلیان، لودیان، ایونیان، هندوان، سکائیان و غیره گرفته شده بود.